Γράφει ο Ζεκάκος Ευάγγελος
Οικονομολόγος πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Πειραιά

Με ρώτησαν πως βλέπω την οικονομική κρίση που περνάμε και τι ελπίδες έχουμε και απαντώ. Η οικονομική κρίση είναι πρωτίστως κρίση ιδανικών, αξιών, αρχών, οράματος και ελπίδας.

Σε μια κοινωνία όπου σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής κυριαρχεί η διαφθορά, ο ωχαδερφισμός, το πλιάτσικο και η λεηλασία του δημόσιου χρήματος, όπου η φοροδιαφυγή είναι μαγκιά, η παράνομη συναλλαγή είναι εξυπνάδα, η μαύρη εργασία καθεστώς, το λάδωμα είναι συνείδηση και η διαπλοκή σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής είναι κανόνας!!!

Ε , σ’ αυτή την κοινωνία δεν μπορώ να διακρίνω κανένα φως στο βάθος του τούνελ της οικονομίας της. Όταν κατανοήσουμε ότι το κράτος είμαστε εμείς οι ίδιοι, όταν οι πολιτικοί μας κατανοήσουν ότι το κράτος είναι για όλους χωρίς διακρίσεις και ότι οι ίδιοι είναι υπηρέτες του, όταν οι νόμοι ισχύουν για όλους ανεξαιρέτως και οι ποινές που προβλέπουν επιβάλλονται σε όλους χωρίς διακρίσεις, όταν το εμείς μπει πάνω από το εγώ μας και όταν η έννοια της αλληλεγγύης αποκτήσει ξανά στη συνείδησή μας το πραγματικό της νόημα Ε , τότε και μόνο τότε θα ξαναζωντανέψει η ελπίδα για έξοδο και από την οικονομική κρίση.

Λαγονήσι 14/9/2010